παρακονδύλιος

-α, -ο

ανατ.

1. αυτός που βρίσκεται κοντά σε κόνδυλο οστού

2. φρ. «παρακονδύλια απόφυση»

ανατ. η κάτω έξω προεξοχή τού βραχιόνιου οστού, από την οποία εκφύονται οι εκτείνοντες μύες τού πήχεως και ο αγκωνιαίος μυς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. paracondyloid < παρ(α)-* + κόνδυλος].